آسیب های زانو و عوامل همراه در ورزشکاران استان گیلان

مقدمه: شناخت اپیدمیولوژی آسیب های زانو در ورزشکاران باعث پیشگیری بهتر و تشخیص و درمان موثرتری می شود. در حد آگاهی ما در ایران در هیچ مطالعه ای فراوانی آسیب های زانو به دنبال ورزش و عوامل مرتبط با آن اجرا نشده است، این مطالعه درصدد پر کردن خلا موجود برآمده است. هدف: ارزیابی اپیدمیولوژی آسیب های زانو در ورزشکاران مراجعه کننده به هیات پزشکی ورزشی استان گیلان در سال های 91-1389 مواد و روش ها: از 2035 ورزشکار با آسیب ناشی از ورزش مراجعه کننده به درمانگاه هیات پزشکی- ورزشی استان گیلان، 1409 مورد (2/69 ٪) با مفصل زانو مرتبط بوده و در این بررسی وارد شدند. پس از ثبت ویژگی های دموگرافی و معاینه فیزیکی، در لزوم رادیوگرافی ساده رخ و نیم رخ زانو و در شک در تشخیص، ارزیابی تکمیلی به کمک mri و در نهایت آرتروسکوپی برای تعیین انواع آسیب های زانو اجرا شد. نتایج: 8/75 ٪ بیماران مرد و 2/24٪ زن بودند. پارگی رباط صلیبی قدامی (acl) شایع ترین علت آسیب داخل زانو (7/44٪) بود و در رتبه های بعدی منیسک داخلی (5/23٪) و منیسک خارجی (6/21٪) قرار گرفتند. نزدیک نیمی از بیماران بین 20-29 سالگی بودند. با وجود این که زنان تعداد کمتری را شامل می شدند، اما میزان پارگی acl به طور معنی دار در آنها بیشتر بود (0001/0>p). بیشترین آسیب بدنبال دو ورزش اصلی فوتبال/فوتسال (56٪) و ورزش های رزمی (31 ٪) ایجاد شده بود. بیشترین میزان پارگی acl در مردان مربوط به رشته فوتبال (66٪) و در زنان مربوط به ورزش های رزمی (89 ٪) بود. نتیجه گیری: میزان رخداد و الگوی آسیب های زانو در ورزشکاران به عواملی نظیر نوع ورزش، جنس و سن ورزشکار وابسته است. این مطالعه نشان داد که پارگی رباط صلیبی قدامی، شایع ترین آسیب به دنبال تروماهای ورزشی بوده و زنان رزمی کار و مردان فوتبالیست بیش از سایر ورزشکاران در معرض این آسیب قرار دارند.